Historia Wsi Gostwica

 Wieś położona jest w dolinie     rzeki Gostwiczanki w Beskidzie Wyspowym, na   wysokości   od 310 do 500 (Łąki Gostwickie)   m n.p.m. Zajmuje 8,42   km² (13% powierzchni   gminy.  Graniczy  z: Podegrodziem, Mokrą     Wsią, Długołęką-   Świerklą, Brzezną oraz ze Stadłami. W  dokumencie z 1279   można znaleźć   nazwę rzeki: Gosuiz. Kolejna wzmianka: Gostuycza pochodzi z 1280 Jan Długosz w   "Liber beneficiorum dioecesis Cracoviensis" wymienia   nazwę: Gosthwycza. W rejestrze poborowym z 1581 pojawia się nazwa Gostwica. Nazwa wsi prawdopodobnie pochodzi od prasłowiańskiego słowa "gwost", co oznaczało las.  Gostwica była początkowo wsią królewską, którą w 1257 otrzymała św. Kinga. W 1280 należała do majątku klasztoru Klarysek ze Starego Sącza. W tym samym roku Gostwica została lokowana na prawie niemieckim.

W dokumencie wydanym w 1293 przez Gryfinę, znaleźć można informację o tym, że niejaki Mikołaj za wypożyczenie dwóch grzywien srebra u Klarysek został zmuszony oddać na rzecz klasztoru dwa pola, w tym jedno rozciągająca się wzdłuż drogi, w pobliżu karczmy we wsi Gostwica. Miejscowi wierni kościoła rzymskokatolickiego należą do podegrodzkiej parafii.

W latach 1975 - 1998 iejscowość administracyjnie należała do województwa nowosądeckiego.

Warto zobaczyć: 

• Źródełko św. Kingi - źródełko znajdujące się na "Wapielni". Istnieje legenda mówiąca, że powstało po uderzeniu laską w ziemie przez spragnioną św. Kingę. Według podania ma ono właściwości lecznicze.
• Liczne kapliczki przydrożne.

W latach 1874-1944 żył Wojciech Migacz, urodzony w Gostwicy. Był chłopskim fotografem ziemi podegrodzkiej. Jego zdjęcia wystawiane są na różnych wystawach w całej Polsce, a także w Muzeum Lachów Sądeckich. W Gostwicy mieszkają dwie artystki ludowe: Anna Leśniak i Maria Witecka. Zajmują się haftem regionalnym. Zdobiły m.in. poduszki, serwetki i stroje dla Regionalnego Zespołu Pieśni i Tańca "Podegrodzie.

żródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Gostwica